Η δημοκρατία προς εξαφάνιση ; // Άρθρο του Μάκη Δραγωνα για τις εκλογές της 21ης Μάη
Τώρα είναι η στιγμή του στοχασμού και της ανάλυσης και όχι μια ευκαιρία να επουλωθεί ο τραυματισμένος ναρκισσισμός στελεχών και οπαδών. Αν υπάρχει περίπτωση να βγει κάτι καλό από αυτόν τον γκρεμό…
Τέλος, για πολλούς από εμάς νομίζω ότι οι εκλογές αυτές καταγράφονται ως ένα υπαρξιακό ταρακούνημα. Ένα συμβάν που θα ορίζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, την πολιτική και τους γύρω μας, ως η αρχή ενός άγνωστου δρόμου και ως πορεία σε μια αχαρτογράφητη περιοχή.
Από την 21η Μαΐου τίποτα δεν είναι το ίδιο. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο. Σαν πολύ παλιός στην ηλικία, μου ήρθαν στο μυαλό μου οι εκλογές του 1961 (Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής – «εκλογές βίας και νοθείας»). Ο όρος ατυχής, αφού σχεδόν όλες οι εκλογές στα 130 χρόνια από το 1844 μέχρι και το 1974 και τη μεταπολίτευση είναι εκλογές νοθείας, αν όχι και βίας.
Το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου είναι σεβαστό και πραγματικό αλλά επανερχόμαστε στο καλπονοθευτικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Τα πολιτικά μετερίζια που θα δημιουργηθούν εντός της Βουλής με τον μανδύα της αντιπολιτευτικής δραστηριότητας αποτελούν μέγα ψεύδος και υποκριτικής τακτικής, καθότι ο λαός δεν θα εκπροσωπείται κατ’ ουδένα τρόπο, διότι οι βουλευτές του δεν θα αναλογούν σύμφωνα με τη δύναμή του στο λαό. Εδώ λοιπόν, στο καλπονοθευτικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, υπάρχει μέγιστη ΝΟΘΕΙΑ. Οι μοροφιλόδοξοι αρχηγοί των κομμάτων αυτών θα είναι εσαεί υπόλογοι για ό,τι καταστροφικό θα συμβαίνει στον λαό από ένα ηγετίσκο ή τον ψευδεπίγραφο Μωυσή. Αναδυόμενοι εθνικισμοί, αυταρχικοί ηγέτες που συνδέονται με κεκαλυμμένες αλλά εντελώς υπεραρκετές αντικοινοβουλευτικές πρακτικές, δαιμονοποίηση των κυρίως αδύναμων άλλων, δείχνει πως πρέπει να ετοιμαζόμαστε ξανά για μια μακριά νύχτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., κατά την διακυβέρνησή του, κατέστησε τη μήτρα του πολιτικού μας συστήματος νόμο, που είναι η απλή αναλογική, απαίτηση των αριστερών σχηματισμών για απλή αναλογική που απαιτεί νερό στο κρασί κι έμειναν να μετρούν περίκλειστοι στο μαγαζάκι του καθενός κέρδη και ζημιές, προβαλλόμενοι ως παθολογικά νάρκισσοι σε μια κουρασμένη ανυπεράσπιστη κοινωνία που απαιτούσε να κυβερνηθεί.
Τώρα δεν μένει τίποτα άλλο. Όλος ο δημοκρατικός λαός, την 26η του Ιούνη, να γεμίσει τις κάλπες σ’ όλη την Ελλάδα με ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
Η χώρα μας, που ανέδειξε τη δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ευθύνης του σεβασμού, της ελευθερίας του άλλου, μέσα από μια ισορροπία αντίληψης του σημείου, στο οποίο αυτή η ευθύνη μπορεί να γίνει επικίνδυνη δέσμευση και στοιχείο εκμετάλλευσης. Είναι επίσης αποτέλεσμα – στοιχείο – παιδείας και εκπαίδευσης μέσα από μια κοινωνικο – ψυχολογική προσέγγιση αέναης αγωνίας για ήθος, εμπιστοσύνη, εξέλιξη, αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμό, αυτοεκτίμηση και αυτονομία. Είναι ελευθερία και καλλιέργεια της ικανότητας να ακούμε τους άλλους. Είναι ικανότητα για σκέψη και προβληματισμό για συνύπαρξη με το διαφορετικό – μιας άλλης κουλτούρας ενός άλλου ανθρώπου. Είναι κοινωνική συνύπαρξη αξιοπρέπειας και οικονομική αυτονομία, στηρίζοντας την προσωπική αξιοπρέπεια τον αυτοσεβασμό και το κοινό καλό. Είναι στόχος για το μέλλον και προστασία του περιβάλλοντος.
Η Ελλάδα ως χώρα και ως κομμάτι μιας ευρύτερης κοινωνίας που ξεπερνά τα στενά γεωγραφικά όρια ενός κράτους, διανύει μια περίοδο ή μια κατάσταση που γίνεται αντιληπτό ξεκάθαρα πια ότι έχει συντελεστεί μια βαθιά κοινωνική και πολιτική αλλαγή. Μπορεί η αφορμή για τη συνειδητοποίηση αυτής της αλλαγή να ήταν οι εκλογές και ειδικά το αποτέλεσμα αυτών. Όμως το κοινωνικό γεγονός έχει ήδη συντελεστεί. Μια βαθιά συντηρητική κοινωνία που βιώνει την έννοια του «κατακερματισμών» των αξιών, ιδεών και θεσμών και αντιδρά με το να αγκιστρώνεται σε «σταθερές» και στρεβλώσεις που κάθε άλλο παρά στηρίζουν τη δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν είναι ουτοπία, είναι πράξη – πρακτική, έχει μορφές και είναι μετρήσιμη οντότητα. Ίσως να υποστήριζε κανείς ότι θα μπορούσε ένα κοινωνικό σοκ να προκαλέσει την αρχή μιας μετάβασης σε καταστάσεις περισσότερο δημοκρατικές. Η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία έχει βιώσει πολλά τέτοια σοκ – κοινωνικά και οικονομικά – που όμως ενίσχυσαν το συντηρητικό πνεύμα και την «ανάγκη» για ηρεμία. Πολιτικά η Ελλάδα έχει μπει σε μια πορεία που άνθρωποι χωρίς καμία δημοκρατική παιδεία, κουλτούρα και αγωνία θα εφαρμόσουν σκληρές πολιτικές διαχείρισης έχοντας τη στήριξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας και μια κοινωνία που νιώθει απλά πως κουράστηκε δίχως καν να έχει προσπαθήσει. Ο Αβραάμ Λίνκολν έχει πει «Μπορείς να ξεγελάσεις τους πάντες για ένα διάστημα, μερικούς για πάντα. Αλλά δεν μπορείς να τους ξεγελάς όλους για πάντα».
δημοσιεύθηκε στην εφημερία Ημέρα Ζακύνθου
Ανακάλυψε περισσότερα από ΣΥΡΙΖA - Προοδευτική Συμμαχία - ΝΕ Ζακύνθου
Εγγραφείτε για να λαμβάνετε τις τελευταίες αναρτήσεις στο email σας.
