ΣΥΡΙΖA – Προοδευτική Συμμαχία – ΝΕ Ζακύνθου

Του Θανάση Καρτερού

Σκεφτείτε παρακαλώ πριν αρχίσετε τα δικά σας. Εδώ είναι ο πρώτος κρυμμένος θησαυρός: Μια αριστερή δύναμη που επιτέλους διαπιστώνει ότι η αντιπολίτευση είναι εξαιρετικά βολική και άνετη. Πράγμα που μπορούμε να εκλάβουμε και ως γενναία αυτοκριτική, γιατί, με εξαίρεση κάτι λίγους μήνες το ’89, ο Φώτης διάλεγε επί δεκαετίες αυτή τη βολή και την άνεση. Την οποία υπερηφάνως παρουσίαζε ως αντίσταση σε αντιλαϊκά σχέδια, ως μάχη για μια άλλη πολιτική, ως στήριξη των αγώνων της κοινωνίας και άλλα παρόμοια. Βρε πώς αλλάζει ο άνθρωπος, ε;

Λέει παρακάτω: Η χώρα μας έχει μπροστά της ως υποχρέωση το πακέτο των 11,5 δισ., μια υποχρέωση… που δεν τη δημιούργησε η παρούσα κυβέρνηση την οποία στηρίζουμε, αλλά που ήρθε ως αποτέλεσμα του πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου που άλλες κυβερνήσεις είχαν αποφασίσει και είχαν επιλέξει με τις τότε πλειοψηφίες μέσα στη Βουλή των Ελλήνων και είναι γνωστό ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν ψήφισε ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο Μνημόνιο, ούτε το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, ούτε τους εφαρμοστικούς εκτελεστικούς νόμους.

Προβληματιστείτε παρακαλώ πριν μιλήσετε. Διότι εδώ κρύβεται δεύτερος θησαυρός – της ευγένειας προς τρίτους: Άλλες κυβερνήσεις γενικώς δημιούργησαν την υποχρέωση – αιδήμων σιωπή για τους συνεταίρους του, το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τις υπογραφές τους. Αλλά και τρίτος θησαυρός – της ευγένειας του Φώτη προς τον Φώτη: Δεν ψήφισε την υποχρέωση, την αναλαμβάνει όμως μαζί με κείνους που την ψήφισαν, αφήνοντας διακριτικά στη λήθη την προεκλογική δέσμευση ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Θαύμα, παιδάκι μ’, θαύμα, ε;

Τέλος, ο θησαυρός των θησαυρών: Η άρνηση να εξασφαλίσουμε το πακέτο των 11,5 δισ. σημαίνει ταυτόχρονη άρνηση να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες και για τη χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και τη συνολικότερη διαπραγμάτευση, η οποία πρέπει να υπάρξει για να ανακαθοριστούν ρυθμίσεις του Μνημονίου και βεβαίως να απαλλαγεί η χώρα από τους επαχθείς όρους του Μνημονίου.

Υποκλιθείτε παρακαλώ, διότι εδώ ο άνθρωπος γίνεται σύννεφο με παντελόνια. Παραδίνει ένα μάθημα αβρότητας στον βιαστικό Σαμαρά, στον σχεδόν άξεστο Στουρνάρα, στον επαμφοτερίζοντα Βενιζέλο, ακόμα και στον Τσίπρα της βολής και της άνεσης: Διότι αν έλεγε όπως ένας κοινός άνθρωπος ότι: Καταγγείλαμε τα Μνημόνια, καταγγείλαμε εκείνους που τα ψήφισαν, αλλά τώρα πάμε να επιβάλουμε εκείνα που καταγγείλαμε, χέρι-χέρι με κείνους που καταγγείλαμε, για να απαλλαγεί η χώρα από κείνα που καταγγείλαμε, όλοι θα μπερδεύονταν και πιθανόν θα βρίσκονταν κακόπιστοι να τον πουν ασυνεπή. Ενώ τώρα; Η ευγένεια κάνει και το Μνημόνιο φαγώσιμο, που λέει ο λόγος. Έτσι που σου έρχεται να πεις ακούγοντας τους στίχους του Φώτη: Καλή μας όρεξη. Ε;

Τούτων δοθέντων, παραπέμπουμε τον αναγνώστη που αναζητά πραγματικά ένα νέο savoir vivre στην πολιτική να μελετήσει ενδελεχώς την ομιλία του Φώτη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του για τα μέτρα των 11,5 δισ. που οσονούπω έρχονται με την υπογραφή της ΔΗΜ.ΑΡ. Είναι σίγουρο τουλάχιστον ότι θα συμφωνήσει μαζί μας σε ένα πράγμα: βρε πώς τα λέει ο Φώτης!