ΣΥΡΙΖA – Προοδευτική Συμμαχία – ΝΕ Ζακύνθου

ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΓΟΛΕΜΗ*

Μιλώντας προεκλογικά στους δημοσιογράφους, η κ. Παπαρήγα είχε αντιμετωπίσει με την αρμόζουσα κομμουνιστική περιφρόνηση την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργήσει το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις και θα αναδιαπραγματευθεί το ελληνικό χρέος με στόχο την κατάργηση του μεγαλύτερου μέρους του, προσθέτοντας μάλιστα και το πικάντικο, σαρκαστικό σχόλιο «σιγά να μην τρομάξει η Μέρκελ από τον Τσίπρα».

Μια βδομάδα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, είναι φανερό ότι το αστειάκι της γραμματέως του ΚΚΕ δεν ήταν τόσο πετυχημένο όσο νόμιζε – ο Τσίπρας τελικά την τρόμαξε την Μέρκελ, έστω κι αν απέτυχε προς το παρόν στον πράγματι φιλόδοξο στόχο του σχηματισμού μιας αριστερής κυβέρνησης. Η αλματώδης άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τη δυσκολία συγκρότησης μιας διακομματικής μνημονιακής κυβέρνησης στην Ελλάδα, δεν θορύβησε μόνο τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και όλων των χωρών της Ε.Ε. που τηρούν ευλαβικά τις πολιτικές λιτότητας, αλλά επίσης την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και, κυρίως, τις διαβόητες «αγορές», όπως δείχνουν οι εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης, ο πανικός στα διεθνή χρηματιστήρια αλλά και η πτωτική πορεία του ευρώ. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, περίεργο ή ενοχλητικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας (που, όμως, είναι στη ζώνη του ευρώ) έκανε άνω-κάτω όλο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα, την ίδια ανατριχίλα με τους ξένους φίλους τους αισθάνονται τόσο ορισμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι, όσο και κάποια πολιτικά κόμματα. Οι δυνάμεις του δικομματισμού, αλλά δυστυχώς και ορισμένα προβεβλημένα πρόσωπα της ΔΗΜ.ΑΡ., αφού απέτυχαν στην προσπάθειά τους να σύρουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση των λεγόμενων «φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων», έχουν επιδοθεί σε μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον του με ψεύδη και συκοφαντίες για τις πολιτικές του προτάσεις, καθώς και με τη μικροκομματική εκμετάλλευση είτε υπαρκτών, αλλά συντριπτικά μειοψηφικών, απόψεων που υπάρχουν στο εσωτερικό του είτε κάποιων λεκτικών αστοχιών στελεχών του που ορισμένες φορές πέφτουν στις παγίδες τις οποίες στήνουν συστηματικά οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι των καναλιών.

Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει το ΚΚΕ περί της υποτιθέμενης ευρωλαγνείας του ΣΥΡΙΖΑ, η βασική κατηγορία που εκτοξεύουν εναντίον του αυτή την περίοδο οι δυνάμεις του ενιαίου, διακομματικού «ευρωπαϊσμού» είναι ότι με τις προτάσεις του οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο κ. Σαμαράς έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό ότι «ο Τσίπρας έχει στόχο τη δημιουργία ενός αριστερού αντι-ευρωπαϊκού μετώπου, στο οποίο η Ν.Δ. θα αντιτάξει ένα κεντροδεξιό ευρωπαϊκό μέτωπο», αποκρύπτοντας το γεγονός ότι ο καταγγελλόμενος ως αντιευρωπαϊστής είναι αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Αυτή η κουτοπόνηρη και καταγέλαστη κατηγορία του ατάλαντου εθνικόφρονος αρχηγού της Ν.Δ. θα ήταν άνευ σημασίας αν δεν ταίριαζε γάντι με την «κόκκινη γραμμή» της παραμονής της χώρας στο ευρώ, που θέτουν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. ως προαπαιτούμενο για τον σχηματισμό μιας «εθνικής κυβέρνησης», με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν νομίζω ότι είναι υπερβολικός ο ισχυρισμός πως στην πραγματικότητα οι πολιτικές δυνάμεις, που ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να τους εγγυηθεί ότι η πολιτική του δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη θέση της χώρας στο ευρώ, εκ των πραγμάτων καταλήγουν να συμφωνούν με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, τον Ραχόι και τον Κοέλιο, τον Μόντι και τον Παπαδήμο, τον Μπαρόζο και τον Ντράγκι: όποιος αμφισβητεί, εμπράκτως και όχι τζάμπα και στα λόγια, τη νεοφιλελεύθερη και αυταρχική «υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση» είναι αντιευρωπαϊστής, εθνικιστής και θέτει σε κίνδυνο την πορεία της χώρας. Την Ε.Ε. ή τη δέχεσαι όπως είναι και προσαρμόζεσαι στις πολιτικές της ή φεύγεις από αυτή – τρίτον δεν χωρεί. (Ας μη μας διαφεύγει ότι στο σημείο αυτό, η συμφωνία των «ευρωπαϊστών» και των συνεπών κομμουνιστών είναι απόλυτη). Στα σημερινά δικά μας τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα ή αποδέχεται το Μνημόνιο, άντε με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, ή θέτει εαυτήν εκτός της ζώνης του ευρώ και εκτός Ε.Ε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνεί με αυτή την παθητική και ηττοπαθή πολιτική στάση. Με την επιμονή του να καταργηθεί το Μνημόνιο, δεν σπρώχνει τη χώρα στη δραχμή. Αντίθετα, θεωρεί ότι η συνέχιση της σημερινής πολιτικής, πέρα από τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σ’ αυτή την εξέλιξη, η οποία δεν είναι επιθυμητή τουλάχιστον στη μεγαλύτερη συνιστώσα του, τον Συνασπισμό. Οι θέσεις του για μια συγκρουσιακή πολιτική, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, που πρέπει να ασκήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν υπηρετεί γενικώς και αορίστως το λεγόμενο «εθνικό συμφέρον» – κάποιοι μέσα στο ελληνικό έθνος μια χαρά βολεύονται με όσα επιβάλλουν οι δανειακές συμβάσεις (τη μείωση των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων προς όφελος της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας κ.λπ.). Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της σημερινής «υπαρκτής νεοφιλελεύθερης» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ένας σκληρός αγώνας που φυσικά έχει και τα ρίσκα του, τα οποία είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε ενημερώνοντας τον ελληνικό λαό. Δεν μπορούμε, όμως, να κάνουμε πίσω. Αυτή είναι η δική μας κόκκινη γραμμή (χωρίς εισαγωγικά).

* Ο Χ. Γολέμης είναι διευθυντής του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς»

Αυγή